[1 tom trylogii]
Wydawnictwo: Otwarte
Ilość stron: 332
Rok wydania: 2012
Czuć.
Bliskość drugiej osoby.
Ciepło czyiś objęć.
Dotyk dłoni.
Czuć.
A gdyby to wszystko zostało ci odebrane?
Gdyby dotyk sprawiał zniszczenie, sprawiał komuś krzywdę?
Pragnienie dotyku, potrzeba kontaktu z drugim człowiekiem jest tak ogłuszająca, że niszczy cię od wewnątrz.
Samotność przytłacza cię całym swoim ciężarem.
Nikt nie ratuje cię z tego snu!?
"Jestem echem tego, co było kiedyś."*Świat, który zna Julia jest pusty. Brak w nim obecności drugiego człowieka. Dotyk Julii zabija i nikt nie wie dlaczego. Odtrącona przez wszystkich, skazana tylko na swoją obecność, spędza w zamknięciu 264 dni. Przez długi czas nie wie co dzieje się na zewnątrz, w niszczejącym świecie, gdzie władze przejął Komitet Odnowy, chcąc pomóc społeczeństwu. Historia rozpoczyna się przydzieleniem do celi Julii współlokatora. Jest nim chłopak o imieniu Adam. Pojawienie się młodzieńca wzbudza w Julii zimny deszcz wspomnień, ma wrażenie, że skądś zna Adama. Jego niebieskie oczy sprawiają, że w jej głowie brzmi echo dawnego życia z przed paru lat.
"Jeśli czas się zatrzyma, nie będzie się mogło wydarzyć nic złego."**Bohaterowie powieści są dobrze zarysowani, mają swoje tajemnice i ciekawe oblicza. Mamy tu dwie postacie, które mają przeciwstawne charaktery, to Adam i Warner. Dzięki temu że chłopcy przestawiają dobro i zło historia jest interesująca i pociągająca. Julia wyróżnia się na tle innych bohaterów. Odrzucona przez rodziców, nigdy nie zaznała ciepła z ich strony. Życie Julii było jednym, wielkim krzykiem o bliskość drugiej osoby i akceptacje.
"Chciałabym móc zamknąć w dłoni to uczucie i zatrzymać na zawsze."***
Niezwykłe jest to jakim językiem posługuje się autorka. Pozwala nam
ponieść się uczuciu i zanurzyć się w świecie porównań i metafor. W niektórych fragmentach zatrzymywałam się i czytałam tekst powoli, by delektować się magią powieści. Miałam wrażenie, że bohaterka przez to że ma niezwykłą moc, widzi świat innymi oczami, dostrzega małe rzeczy i piękno świata, mimo że zaznała tak dużo zła. "Wiem, że codziennie wali się niebo."****
Niesamowita okładka powieści przykuwa wzrok. Odłamki szkła otaczające dziewczynę od razu zwracają na nas swoją uwagę. Biała, piękna sukienka postaci wtapia się w tło przeźroczystej tafli odłamków, pasując do całej kompozycji. Tytuł z popękanego szkła dopełnia cały obraz ilustracji.
"Dotyk Julii" ma w sobie magię. Książka pokazuje, że dotyk jest czymś wyjątkowym, a nawet nie zdajemy sobie z tego sprawy. Poczuć ciepło czyjejś dłoni może być wielkim darem. A najczęściej doceniamy coś, gdy to stracimy. Utwór w poruszający sposób ukazuje uczucia i emocje osoby odizolowanej. Jest przede wszystkim fascynującą i wciągającą historią. Jestem pewna, że każdy po lekturze książki doceni jak niezwykły i niesamowity jest dotyk, bo czasami jedna sekunda zmienia miliony następnych...
Z nie cierpliwością czekam na kolejne części tej serii.
Moja ocena: 9/10
*str.8
**str.25
***str.160
****str.8
książkę mam na liście, jednak nie wiem kiedy dostanie się w moje ręce. :P
OdpowiedzUsuńMam na nią wielką ochotę i mam nadzieję, że niedługo wpadnie w moje ręce ;)
OdpowiedzUsuńZażyczyłam sobie "Dotyk Julii" na Mikołajki i mam nadzieję, że wkrótce będę mogła przeczytać tę książkę i się nie rozczaruję. Pozdrawiam :)
OdpowiedzUsuńJakoś nie mogę się zdecydować co myśleć o tej książce. Z jednej strony, jestem jej ciekawa, z drugiej jakoś nie do końca mnie do siebie przekonuje. Nie wiem czego mogłabym się po niej spodziewać, ale czytałam wiele pochlebnych opinii więc może w końcu się skuszę ;)
OdpowiedzUsuń